In de afgelopen decennia hebben veel onderzoeken globale uitkomstmaten zoals het IQ gebruikt bij het rapporteren van de cognitieve uitkomst van pediatrische hersentumorpatiënten, ervan uitgaande dat intelligentie een enkelvoudig en homogeen construct is. Daarentegen ontstond, vooral in de klinische neuropsychologie, de beoordeling en interpretatie van verschillende neurocognitieve domeinen als standaard. Per definitie is het volledige IQ (FIQ) een score die probeert intelligentie te meten. Deze komt tot stand door de gemiddelde prestatie van een aantal subtests te berekenen. Daarom is FIQ afhankelijk van de subtests die worden gebruikt en de invloed die neurocognitieve functies hebben op deze prestaties. Bijgevolg onderzocht de huidige studie de impact van neuropsychologische domeinen op het enkelvoudige “g-factor” -concept en analyseerde de gevolgen voor de interpretatie van de klinische uitkomst. De steekproef bestond uit 37 pediatrische patiënten met medulloblastoom, beoordeeld 0-3 jaar na de diagnose met de Wechsler Intelligence Scales. Informatieverwerkingssnelheid en visuomotorische functie werden gemeten met de Trailmaking Test, Form A. Onze bevindingen geven aan dat FIQ aanzienlijk werd beïnvloed door verwerkingssnelheid en visuomotorische coördinatie, wat leidde tot een onderschatting van de algemene cognitieve prestaties van veel patiënten. Een jaar na de diagnose, toen patiënten de grootste normafwijking vertoonden, leek dit effect op zijn hoogtepunt te zijn. Zoals al aanbevolen in internationale richtlijnen, is een uitgebreide neuropsychologische testbatterij nodig om de cognitieve uitkomst volledig te begrijpen. Als IQ-testen worden gebruikt, lijkt een gedetailleerde subtestanalyse met betrekking tot de impact van verwerkingssnelheid essentieel. Anders kunnen patiënten het risico lopen verkeerde beslissingen te nemen, vooral bij educatieve begeleiding. Over the past decades, many studies used global outcome measures like the IQ when reporting cognitive outcome of pediatric brain tumor patients, assuming that intelligence is a singular and homogeneous construct. In contrast, especially in clinical neuropsychology, the assessment and interpretation of distinct neurocognitive domains emerged as standard. By definition, the full scale IQ (FIQ) is a score attempting to measure intelligence. It is established by calculating the average performance of a number of subtests. Therefore, FIQ depends on the subtests that are used and the influence neurocognitive functions have on these performances.Consequently, the present study investigated the impact of neuropsychological domains on the singular “g-factor” concept and analysed the consequences for interpretation of clinical outcome. The sample consisted of 37 pediatric patients with medulloblastoma, assessed 0-3 years after diagnosis with the Wechsler Intelligence Scales. Information processing speed and visuomotor function were measured by the Trailmaking Test, Form A. Our findings indicate that FIQ was considerably impacted by processing speed and visuomotor coordination, which leaded to an underestimation of the general cognitive performance of many patients. One year after diagnosis, when patients showed the largest norm-deviation, this effect seemed to be at its peak. As already recommended in international guidelines, a comprehensive neuropsychological test battery is necessary to fully understand cognitive outcome. If IQ-tests are used, a detailed subtest analysis with respect to the impact of processing speed seems essential. Otherwise patients may be at risk for wrong decision making, especially in educational guidance.