In dit interview deelt Oriana haar unieke copingmechanismen, van introspectie en emotionele expressie tot de therapeutische kracht van haar harige gezelschap. Oriana vertelt over het beste advies dat ze ooit heeft gekregen, de momenten die haar leven doen opleven en wat haar zinvol maakt, zowel persoonlijk als als psychotherapeut.
Wat is je naam? Hoe oud ben je? Waar kom je vandaan?
Mijn naam is Oriana, 34 jaar en ik kom uit Portugal!
Wat is je diagnose?
Eierstokkanker met kleine cellen – hypercalcemisch type, een zeldzame vorm van eierstokkanker die voornamelijk voorkomt bij meisjes, adolescenten en jonge vrouwen. Het is zo zeldzaam dat toen ik de diagnose kreeg, er wereldwijd slechts 300 gevallen bekend waren.
Hoe en wanneer kwam je achter je diagnose?
Ik hoorde mijn diagnose op 24.12.2011, op 22-jarige leeftijd, terwijl ik in het ziekenhuis lag om te herstellen van een operatie. Ik ging deze operatie in met de wetenschap dat ik een tumor zou hebben, maar er was geen bevestiging dat het kanker zou zijn. Dit na een paar maanden naar de eerste hulp te zijn geweest en herhaaldelijk te horen te hebben gekregen dat alles in orde was, dat het angst was of een atypische urine-infectie.
Wat heeft de reis door kanker je geleerd?
De belangrijkste conclusies zijn de kracht van kennis en hoop, en leren hoe je beter omgaat met onzekerheid, want in een oogwenk kan wat we als vanzelfsprekend beschouwen drastisch veranderen. Gelukkig helpt hoop je om veerkracht op te bouwen en geeft het je ruimte om te gedijen en jezelf weer op te bouwen 🙂.
Wat heeft je het meest geholpen tijdens het behandelingsproces?
Introspectie en emotionele ventilatie waren er altijd – gesproken, geschreven, geschreeuwd of gehuild! Boeken lezen over kankeroverlevenden, TED-talks bekijken en chatten in online kankergemeenschappen. Onderzoek naar kankerbehandelingen en holistische benaderingen, het opzetten van routines voor meditatie, lichaamsbeweging en koken. Ik deed ook vrijwilligerswerk in pleegzorg terwijl ik immuuntherapie deed.
Wat is er in je leven veranderd sinds de diagnose kanker?
Het veranderde alles omdat het mijn kijk op het leven veranderde, mijn ambities, mijn motivatie en mijn relatie met mezelf (mijn zelfbeeld en de manier waarop ik met mijn zelfzorg omga). Ik denk dat een van de meest zichtbare veranderingen te maken heeft met mijn betrokkenheid bij “Patient Advocacy”.
Als je jezelf zou ontmoeten op de dag dat je een diagnose te horen kreeg, wat zou je dan tegen je jongere zelf zeggen?
Ik zou de hand van mijn jongere zelf willen vasthouden en zeggen: “Dit is niet zoals je verwacht had, het is moeilijk om te verwerken en het zal lang en zwaar zijn. Je zult aan jezelf twijfelen, je wilt misschien opgeven, maar je zult een enorme veerkracht en passie voor het leven vinden. De hulpbronnen die je nodig hebt zitten in jezelf, in je familie en zelfs in vreemden. Op een dag zul je betekenis geven aan dit alles”.
Wat zou je willen bereiken binnen EU-CAYAS-NET?
Ik zou willen dat we via dit netwerk het gevoel van eenzaamheid waarmee veel AYA’s met kanker te maken hebben, kunnen verminderen en dat ons werk kan bijdragen aan het voorlichten van de algemene bevolking, politici, professionals in de gezondheidszorg en andere belanghebbenden over de behoeften van AYA’s met kanker tijdens en na de behandeling, aan rechtvaardige reacties op de gezondheid en het welzijn van AYA’s. psychosociale behoeftenin heel Europa.
Wat heb je tot nu toe bereikt (formeel of informeel, opleiding of hobby)?
Ik kan alle “volwassen mijlpalen” opnoemen die in mijn leven plaatsvonden – mijn master afmaken, beginnen werken, daten en trouwen – terwijl ik die dingen van me zag afglijden en ik het gevoel had dat ik ernaar moest streven om ze te bereiken. Mijn grootste successen waren echter het terugkrijgen van mijn zelfvertrouwen om vooruit te plannen en het koken van mijn eerste kerstdiner voor mijn gezin 10 jaar na de diagnose.
Wat is het beste advies dat je ooit hebt gekregen?
“Soms moeten we riskante beslissingen nemen en voor jou is dit het moment!” Dit werd me verteld door een arts toen ik de informed consent voor immunotherapie aan het lezen was. Ik was overweldigd door de mogelijke bijwerkingen en zijn woorden waren wat ik nodig had om me gesterkt te voelen en mijn beslissing te nemen!
Wat doet jou onmiddellijk oplichten?
Mijn katachtige soulmate – mijn kat Paxá 😀! Hij staat al sinds de chemo aan mijn zijde en blijft me elke dag op dezelfde charmante manier doen smelten (hij maakt mijn man jaloers)! Lekker eten werkt ook of foto’s/video’s bekijken van een reis die ik met mijn man heb gemaakt of van onze trouwdag.
Wat geeft jouw leven een zinvol gevoel?
Naast de liefde die ik voel voor en van mijn familie en andere betekenisvolle relaties, heeft het omarmen van mijn kwetsbaarheid en het zinvol maken ervan mijn doel volledig veranderd, dus proberen bij te dragen aan veranderingen die ik graag zou willen, geeft me een geaard gevoel. Ik voel ook een doel in mijn werk als psychotherapeut, het geeft veel voldoening om verbeteringen in het welzijn van anderen te zien.
Welke les was voor jou het moeilijkst om te leren?
Verlies van onschuld over het leven door sterfelijkheid onder ogen te zien, rouw om mezelf en de toekomst die ik me had voorgesteld, en het gevoel afgezonderd te zijn van alles en iedereen! Toen had ik het gevoel dat ik veranderd was en zag ik niet dat “de wereld om me heen” deze verandering begeleidde. Het is alsof je met één been in “twee werelden” staat en deze overgang moet balanceren, om nog maar te zwijgen over het feit dat je altijd met bijwerkingen moet omgaan.
Wat is het laatste dat je op Netflix hebt gekeken en waarom heb je daarvoor gekozen?
Ik was geïnteresseerd in “Live to 100: Secrets of the Blue Zones” omdat ik over het algemeen geïnspireerd raak door mensen en nieuwsgierig ben naar wat mensen doen en hoe dat hun levenskwaliteit beïnvloedt. Het helpt me om te denken dat ik keuzes heb en dat er dingen zijn waar ik me op kan richten om mijn welzijn te verbeteren. Ik wilde ook weten of de bevindingen overeenkwamen met andere dingen die ik al had gelezen en gezien.
Comments
Thank you. Comment sent for approval.
Something is wrong, try again later