#Deze welsprekende memoires, bestseller van de New York Times en finalist voor de Pulitzer Prize, biedt een glimp van hoop en schoonheid te midden van schijnbaar onoverkomelijke uitdagingen. Het volgt de reis van een jonge, idealistische neurochirurg terwijl hij worstelt met de fundamentele vraag: Wat geeft het leven zijn ware waarde?

Erkend als een van de beste memoires van het decennium door Paste en uitgeroepen tot een van de beste boeken van het jaar door The New York Times Book Review, People, NPR, The Washington Post, Slate, Harper’s Bazaar, Time Out New York, Publishers Weekly en BookPage. Het was ook een finalist voor de PEN Center USA Literary Award in Creative Nonfiction en de Books for a Better Life Award in Inspirational Memoir.

Op zesendertigjarige leeftijd, na bijna tien jaar rigoureuze neurochirurgische training, kreeg Paul Kalanithi de verwoestende diagnose longkanker stadium IV. In een abrupte speling van het lot veranderde hij van een genezer die terminaal zieken verzorgde in een patiënt die voor zijn eigen voortbestaan vocht. De toekomst die hij en zijn vrouw voor ogen hadden, verdween in een oogwenk. “When Breath Becomes Air” beschrijft Kalanithi’s evolutie van een serieuze student geneeskunde, verteerd door de diepgaande vraag hoe een deugdzaam en zinvol leven te leiden in het aangezicht van sterfelijkheid, tot een neurochirurg op Stanford die gespecialiseerd is in de hersenen – de kern van de menselijke identiteit – en uiteindelijk tot een patiënt en een nieuwe vader, die zijn eigen sterfelijkheid onder ogen ziet.

In de schaduw van de dood worstelt Kalanithi met de essentie van een leven dat het waard is om geleefd te worden. Terwijl de toekomst zijn structuur verliest en een oneindig heden wordt, overdenkt hij de diepere betekenis van ouderschap, waarbij hij nieuw leven koestert terwijl hij geconfronteerd wordt met het vervagen van zijn eigen leven. Dit zijn enkele van de diepgaande vragen die Kalanithi onderzoekt in deze diep ontroerende en nauwgezet geobserveerde memoires.

Hoewel Paul Kalanithi in maart 2015 overleed terwijl hij aan dit boek werkte, blijven zijn woorden een bron van begeleiding en inspiratie voor ons allemaal. Hij verwoordt treffend: “Ik begon me te realiseren dat het onder ogen zien van mijn eigen sterfelijkheid in zekere zin niets en alles had veranderd… Ik kan niet doorgaan. I’ll go on,” de zeven woorden van Samuel Beckett echoënd die zijn mantra werden. “When Breath Becomes Air” is een onuitwisbare en levensbevestigende reflectie op het ontmoedigende vooruitzicht van sterfelijkheid en de diepgaande band tussen arts en patiënt. Het is een eerbetoon aan een briljant schrijver die naadloos tussen deze rollen heen en weer ging en een blijvende erfenis achterliet.