Wielu nastolatków i młodych dorosłych (AYA), którzy przeżyli raka w dzieciństwie, boryka się z późnymi skutkami związanymi z chorobą lub terapią, które ograniczają ich udział w różnych obszarach życia codziennego.
Osoby z AYA są często pozostawione same sobie w naszym systemie opieki zdrowotnej, a wiele z nich martwi się o swoją zdolność do radzenia sobie z długoterminowymi następstwami, a niektóre z nich są nawet tracone na obserwacji. Dlatego w niniejszym badaniu opracowano i oceniono ukierunkowany program opieki pooperacyjnej, którego celem było ułatwienie trzech ważnych "umiejętności życiowych": (1) postrzegania siebie, (2) interakcji społecznych i zarządzania konfliktami oraz (3) świadomego komunikowania potrzeb wsparcia.
Łącznie n = 13 uczestników (19,2-30,2 lat, średnia wieku 22,8 lat) ukończyło 3-dniowe seminarium, po zakończeniu którego każdy uczestnik napisał list refleksyjny ("list do mojego przyszłego ja"), omawiający zaobserwowane efekty seminarium, zastosowanie podanych informacji w życiu codziennym oraz bezpośredni wpływ seminarium na ich indywidualną sytuację.
Listy refleksji zostały przeanalizowane przy użyciu jakościowej analizy treści. Wszystkie docelowe umiejętności życiowe zostały wymienione w listach refleksyjnych. Uczestnicy zgłaszali indywidualne korzyści z programu, zwłaszcza w odniesieniu do postrzegania siebie i pewności siebie, udzielania i przyjmowania informacji zwrotnych oraz akceptacji osobistych mocnych i słabych stron.
Co więcej, poczucie "nie bycia samemu" wiązało się z doświadczanym przez ocalałych wsparciem emocjonalnym i społecznym. Niniejsza ewaluacja podkreśla potencjał jednotygodniowego seminarium w zakresie umiejętności życiowych, o których wiadomo, że pozytywnie wpływają na zachowania zdrowotne osób z AYA. Szczegółowy opis seminarium może służyć jako podstawa do udostępnienia tego rodzaju opieki innym osobom w podobnej sytuacji.
