Dzięki postępom w leczeniu nowotworów wskaźnik pięcioletniego przeżycia po zachorowaniu na raka w dzieciństwie wzrósł do 80%. W związku z tym 1/500 młodych dorosłych przeżyje. Następstwa endokrynologiczne są najczęstsze, dotykając 40-60% osób, które przeżyły. Do najczęstszych następstw należą zaburzenia wzrostu oraz choroby gonad i tarczycy. Następstwa występują częściej u osób, które przeżyły guzy ośrodkowego układu nerwowego, białaczkę i chłoniaka.
Ich rozwój zależy od rodzaju nowotworu, jego lokalizacji, wieku w momencie diagnozy i zastosowanego leczenia. Zabiegi związane z większą liczbą następstw endokrynologicznych to radioterapia czaszki i przeszczep komórek krwiotwórczych. Ze względu na wysoką częstość występowania następstw endokrynologicznych, międzynarodowe wytyczne zalecają endokrynologom prospektywną ocenę osób, które przeżyły. Ponieważ niektóre z tych zmian endokrynologicznych rozwiną się dopiero w dorosłym życiu, należy wdrożyć programy przejściowe i prowadzić aktywne badania w celu zmniejszenia endokrynologicznych skutków leczenia raka.
