Około 40% młodych dorosłych, u których zdiagnozowano raka, to osoby samotne. Osoby pozostające w związkach podczas aktywnego leczenia raka lepiej przystosowują się zarówno fizycznie, jak i psychicznie w porównaniu z osobami bez partnera. Badania jakościowe wykazały, że osoby, które przeżyły raka, mogą martwić się o znalezienie partnera w przyszłości, jednak nie wiadomo, czy obawy te są uzasadnione.
Aby znaleźć odpowiedź na to pytanie, Tuinman i wsp. (2018) przeprowadzili badania w Holandii. Stworzyli eksperymentalne badania winietowe, dając osobom z portalu randkowego, grupie kolegów i studentów fikcyjne profile potencjalnych partnerów randkowych, którzy przeżyli raka lub osób kontrolnych, które nigdy nie chorowały na raka. Zapytali uczestników, czy prawdopodobnie umówiliby się z odpowiednimi osobami.
Wyniki nie wykazały różnicy w chęci umówienia się na randkę z osobą, która przeżyła raka w porównaniu z osobą bez historii raka. Naukowcy postawili hipotezę, że uczestnicy badania (studenci, średnio w wieku 19 lat) mogą mieć bardziej pozytywny pogląd na temat przetrwania z powodu mediów społecznościowych i kampanii.
Badanie wykazało również, że większość osób chce dowiedzieć się o diagnozie raka po kilku randkach, a nie na pierwszej randce lub przed spotkaniem osobistym (wśród tych, którzy rozmawiają online za pośrednictwem aplikacji randkowych).
