Stel je dit eens voor: je zit met je kind, zijn onschuldige ogen wijd open van nieuwsgierigheid, terwijl je de juiste woorden probeert te vinden om uit te leggen wat er gebeurt.
Het is een scène die zich afspeelt in talloze huizen over de hele wereld, gevuld met evenveel angst als vastberadenheid.
Dus, waar begin je? Wanneer is het juiste moment om dit gesprek te voeren? En hoe begin je zoiets ingewikkelds en engs als kanker uit te leggen aan een jonge geest?
Eerst even diep ademhalen. Je hebt dit.
Timing is alles.
Jij kent je kind het beste, dus vertrouw op je instinct als het klaar is voor dit gesprek. Het kan zijn wanneer ze vragen beginnen te stellen over waarom ze zich onwel voelen of wanneer ze veranderingen in hun lichaam opmerken, wanneer kanker hun uiterlijk verandert. Wanneer het ook is, zorg ervoor dat je kiest wanneer je ze je volledige aandacht kunt geven en wanneer ze zich rustig en ontspannen voelen. Laten we het nu hebben over de olifant in de kamer: hoe het onderwerp aan te snijden. Het is vaak nuttig om te beginnen met je kind te vragen wat het begrijpt van wat er gebeurt. Ze hebben misschien tijd doorgebracht in het ziekenhuis om tests te ondergaan en kunnen meer informatie hebben opgepikt dan je beseft. Zo niet...
Begin met het eenvoudig en leeftijdsgericht te houden.
Gebruik taal die ze kunnen begrijpen en wees eerlijk over wat er gebeurt. Je hoeft niet in te gaan op alle details - geef ze gewoon de basis op een manier die ze niet overweldigt. Hoewel sommige kinderen hun vragen misschien niet uitspreken, betekent dit niet dat ze niet nieuwsgierig of bezorgd zijn. Het is niet ongewoon dat kinderen zich afvragen of ze de kanker op de een of andere manier hebben veroorzaakt door iets wat ze hebben gedaan.
En het zit zo: het is goed om je emoties te tonen.
Het is belangrijk dat je kind ziet dat het oké is om bang of verdrietig te zijn. Laat ze weten dat ze gerust vragen mogen stellen en hun gevoelens mogen uiten. En vergeet niet dat jij hun rots in de branding bent, dus blijf sterk voor hen terwijl je ook je eigen angsten en zorgen erkent. Wat voor reactie je van je kind kunt verwachten, dat kan variëren. Ze kunnen bang, verward of zelfs boos zijn. En dat is niet erg. Heb geduld met ze en geef ze de ruimte om hun emoties te verwerken. Stel ze gerust dat je er altijd voor ze bent en dat jullie er samen wel doorheen komen. Wees niet bang om steun te zoeken voor verzorgers van kankerpatiënten bij vrienden, familie of professionals die je kunnen helpen bij deze reis. Je hoeft het niet alleen te doen. Duik in onze gastvrije en begripvolle online kankergemeenschap op Discordwaar mede-ouders en patiënten steun, empathie en kameraadschap bieden.
