Kankerwoordenboek

Oncogenen zijn genen die mogelijk kanker kunnen veroorzaken. Als ze normaal zijn, helpen ze de celgroei en -deling te regelen. Wanneer ze echter veranderd of gemuteerd zijn, kunnen ze leiden tot abnormale celgroei en -proliferatie, wat uiteindelijk de ontwikkeling van kanker in de hand werkt.

Oncologie is een tak van de geneeskunde die gespecialiseerd is in de diagnose, behandeling en preventie van verschillende soorten kanker. Het omvat medische professionals die oncologen worden genoemd en die verschillende therapieën zoals chemotherapie, bestraling en chirurgie gebruiken om kankercellen te bestrijden.

Een oncoloog is een gespecialiseerde arts die kankers diagnosticeert en behandelt. Deze deskundige is betrokken bij de zorg voor de patiënt, van diagnose tot behandeling, en maakt gebruik van therapieën zoals chemotherapie, bestraling en operaties om de ziekte onder controle te krijgen. Oncologen werken vaak samen met een team van zorgverleners om elke patiënt persoonlijke zorg te kunnen bieden.

Een oncovirus is een type virus dat kanker kan veroorzaken. Dit gebeurt wanneer de virussen de celregulerende genen veranderen, wat leidt tot ongecontroleerde celgroei en -deling, wat uiteindelijk een kwaadaardige tumor vormt. Oncovirussen zijn verantwoordelijk voor ongeveer 12% van alle kankergevallen bij mensen.

Mitose is een celdelingsproces waarbij zich uit één oudercel twee genetisch identieke dochtercellen ontwikkelen. Dit is een fundamenteel proces voor groei, ontwikkeling en herstel in meercellige organismen. In essentie zorgt mitose ervoor dat elke nieuwe cel hetzelfde DNA heeft als het origineel.

"Receptorstatus" verwijst naar de aan- of afwezigheid van bepaalde eiwitten (receptoren) op het oppervlak van kankercellen. Deze receptoren beïnvloeden hoe de kanker zich gedraagt en reageert op behandeling. Ze worden meestal geïdentificeerd in laboratoriumtests, die artsen helpen om de meest effectieve behandeling te kiezen. Bekende voorbeelden zijn hormoonreceptoren in borstkanker en humane epidermale groeifactor receptor-2 in bepaalde soorten kanker.

Onvruchtbaarheid wordt gedefinieerd als het onvermogen om een succesvolle zwangerschap te bereiken na een periode van 12 maanden van goed getimede, onbeschermde geslachtsgemeenschap. Het is bewezen dat dit het gevolg kan zijn van verschillende kankerbehandelingen. Patiënten die alkylerende middelen, cisplatine en andere chemotherapie met zware metalen hebben gekregen, lopen een risico. Bestraling van de hypothalamus/hypofyse, eierstokken of testikels kan dit risico aanzienlijk verhogen. De eigen vruchtbaarheidsstatus kan worden gecontroleerd via vruchtbaarheidstests, maar er is geen absolute manier om te testen op toekomstig vruchtbaarheidspotentieel, noch bij overlevenden van kanker, noch bij de algemene bevolking. Ovariële reservetests geven alleen indirecte schattingen en voorspellen het natuurlijke vruchtbaarheidspotentieel bij regelmatig ovulerende vrouwen niet, en evenzo kan spermaonderzoek steriliteit bij mannen niet absoluut voorspellen.