Tá tionchar nach beag ag leabhar Brené Brown, “Daring Greatly”, agus é ag saothrú an teideal atá ar an mórdhíoltóir #1 New York Times le breis agus 2 mhilliún cóip díolta. Ní hamháin go roinneann Brown, ceannaire smaoinimh clúiteach, a léargas bunathraithe ach leathnaíonn sí a teachtaireacht trí phodchraoltaí mar “Dare to Lead” agus “Unlocking Us.”
I gcroílár “Daring Greatly” tá peirspictíocht réabhlóideach ar an gcaoi a dtugaimid aghaidh ar cheannaireacht, grá, obair, tuismitheoireacht agus oideachas. Tugann Brown eolas dúinn ar chumhacht as cuimse na leochaileachta. Osclaíonn sí le sliocht cumhachtach ó Theodore Roosevelt, ag meabhrú dúinn nach é an criticeoir atá tábhachtach, ach an té atá sásta dul isteach sa réimse, fiú má chiallaíonn sé aghaidh a thabhairt ar dheannach, allas agus fola. Socraíonn an tsleachta seo an ton le haghaidh iniúchadh an leabhair ar leochaileacht mar fhoinse neart.
Ag tarraingt ar a dhá bhliain déag de thaighde ceannródaíoch, tugann Brown dúshlán don nóisean cultúrtha atá i réim gur ionann leochaileacht agus laige. Ina áit sin, dearbhaíonn sí gurb í an leochaileacht an léiriú is glaine ar an misneach. Is é an spás ina dtugaimid aghaidh ar mhothúcháin deacra ar nós eagla, brón agus díomá, ach freisin ina bhfaighimid tobar an ghrá, muintearas, áthas, comhbhá, nuálaíochta agus cruthaitheachta.
Cuireann Brown béim ar, nuair a dhéanaimid sinn féin a chosaint ón leochaileacht, go n-imíonn muid uainn go neamhaireach na heispéiris féin a chuireann cuspóir agus brí lenár saol. Ní bhaineann “daring Greatly” le buanna agus caillteanais a áireamh; is treatise ar mhisneach é. I ndomhan a chothaíonn go minic braistint “riamh go leor” agus ina mbíonn eagla ina chompánach leanúnach, is gníomh treascartha é glacadh le leochaileacht. Tá sé míchompordach, uaireanta fiú contúirteach, agus is cinnte nach bhfuil gan a rioscaí, lena n-áirítear an fhéidearthacht cáineadh agus gortaithe mhothúchánach.
Mar a áitíonn Brown go diongbháilte, áfach, tá an rogha eile—seasamh ar imeall ár mbeatha féin, ag breathnú ón gclaí, agus ag fiafraí cad a d’fhéadfadh a bheith ann mura mbeadh an misneach againn ach dul isteach sa réimse—i bhfad ní ba mhíchompordach, contúirteacha, agus níos gortú. Cibé an bhfuil sé ag tosú ar chaidreamh nua, ag seoladh cruinniú gnó ríthábhachtach, ag tumadh sa phróiseas cruthaitheach, nó ag tabhairt faoi chomhrá dúshlánach teaghlaigh, cuireann “Daring Greatly” é féin i láthair mar fhealsúnacht agus mar chleachtas araon.
I ndeireadh na dála, is glao láidir chun gnímh é, fís chumhachtach nua chun ár leochaileachtaí a chuimsiú, agus toilteanas a bheith le feiceáil go fírinneach. Spreagann sé sinn chun diúltú do theorainneacha na heagla agus ina ionad sin glacadh leis an neart as cuimse a thagann chun cinn nuair a bhíonn fonn orainn a bheith leochaileach agus dul isteach go dána i réimse ár saol. I ndomhan atá ag iarraidh barántúlacht agus ceangail, cuireann “Daring Greatly” treochlár ar fáil do shaol níos misniúla agus níos sásúla.
