Fuair an staidéar seo amach go n-airíonn marthanóirí ailse óige athruithe go minic ina mothú tadhaill agus íogaireacht pian fiú blianta tar éis cóireála. Bhí roinnt neamhghnáchaíochtaí céadfacha ag níos mó ná 85% de na marthanóirí i gcomparáid leis an bpobal i gcoitinne, bhí íogaireacht laghdaithe dteagmháil ag an gcuid is mó acu, agus bhí íogaireacht pian méadaithe ag cuid acu freisin.
D’fhéadfadh na hathruithe seo a bheith nasctha leis an gcaoi a dtéann cóireáil ailse i bhfeidhm ar an néarchóras. Is díol suntais é nach raibh gach marthanóir ar an eolas faoi na difríochtaí seo, rud a thugann le tuiscint go mb’fhéidir go raibh siad tar éis iad a oiriúnú le himeacht ama.
Fuair an staidéar amach freisin go raibh níos mó seans ann go mbeadh athruithe céadfacha ag marthanóirí leoicéime óige, b'fhéidir mar gheall ar chóireálacha sonracha a fuair siad. Ina theannta sin, bhí leanaí a thuairiscigh níos mó imní agus eagla roimh phian níos íogaire maidir le teagmháil agus pian. Léiríonn sé seo an tábhacht a bhaineann le pian a bhainistiú i gceart le linn cóireála ailse agus tar éis.
Tugann na torthaí seo faisnéis nua ar éifeachtaí fadtéarmacha cóireálacha ailse óige agus ar an ngá atá le cúram pearsantaithe do mharthanóirí. Is féidir leis na hathruithe céadfacha seo a thuiscint cabhrú le dochtúirí comhráite níos fearr a bheith acu le hothair faoina n-eispéiris agus feabhas a chur ar a gcáilíocht beatha san fhadtréimhse. Tá gá le tuilleadh taighde chun an tionchar atá ag na céadfaí athraithe ar mharthanóirí ailse óige a thuiscint go hiomlán.
