Σε αυτή τη συνέντευξη, θα γνωρίσουμε τη Mila, μια 30χρονη από την Ισπανία που αντιμετώπισε τον καρκίνο του παχέος εντέρου μόλις στα 26 της χρόνια, ακριβώς στη μέση της πανδημίας του COVID-19. Ανοίγεται για το πώς αυτή η σκληρή εμπειρία άλλαξε την οπτική της για τη ζωή και πυροδότησε το πάθος της για την οικοδόμηση κοινότητας και σύνδεσης. Η Mila τονίζει τη δύναμη της ευγνωμοσύνης και της υποστήριξης, δείχνοντάς μας ότι ακόμη και στις πιο σκοτεινές στιγμές μπορούμε να βρούμε δύναμη και σκοπό.
Μπορείτε να συστηθείτε;
Με λένε Mila, είμαι 30 ετών και κατάγομαι από την Ισπανία.
Ποια ήταν η διάγνωσή σας;
Διαγνώστηκα με καρκίνο του παχέος εντέρου όταν ήμουν 26 ετών. Συνέβη στη μέση του COVID, γεγονός που έκανε τα πάντα λίγο πιο δύσκολα και απομονωτικά.
Πότε μάθατε για πρώτη φορά για τη διάγνωσή σας;
Έμαθα για τη διάγνωσή μου τον Αύγουστο του 2020, δύο εβδομάδες μετά τη χειρουργική επέμβαση. Είχα ραντεβού με ογκολόγο και νόμιζα ότι απλά θα μας μιλούσαν για τα διάφορα σενάρια, γιατί κανείς δεν είπε τίποτα για τον καρκίνο, αλλά προφανώς ακόμα και οι χειρουργοί και η ομάδα του νοσοκομείου ήξεραν τι ήταν από την αρχή, απλά δεν είπαν κουβέντα.
Τι σας παρακίνησε να γίνετε μέλος του EU-CAYAS-NET και τι σημαίνει για εσάς;
Ήθελα να γίνω μέρος της θετικής αλλαγής, της νέας αφήγησης που δημιουργεί το EU-CAYAS-NET, θέλω να γίνω μέρος της συζήτησης. Θέλω να βοηθήσω τους άλλους και να ευαισθητοποιήσω τους πολίτες. Θέλω να έχουν τις πληροφορίες, τη γνώση, τη συναισθηματική, ψυχική και σωματική υποστήριξη που οι περισσότεροι από εμάς δεν είχαμε ούτε κατά τη διάρκεια ούτε μετά τη θεραπεία. Ήθελα να συνδεθώ με άλλους επιζώντες και να μοιραστώ την ιστορία μου, ενώ παράλληλα να ευαισθητοποιήσω τους πολίτες. Είναι αρκετά ευάλωτο να μιλάμε ανοιχτά γι' αυτό, αλλά το να ξέρουμε ότι βρισκόμαστε σε ένα μέρος όπου δεν θα μας κρίνουν, όπου κανείς δεν θα μας κοιτάζει με θλίψη, όπου δεν θα φοβόμαστε να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας, τις γνώσεις μας και το πόσο έχει αλλάξει η ζωή μας, ακούστηκε σαν ένα απόλυτο όνειρο. Δημιουργείτε ένα ασφαλές περιβάλλον και μια πλατφόρμα για τους επιζώντες, τις οικογένειες και τους φίλους μας, ενώ ταυτόχρονα υποστηριζόμαστε μεταξύ μας με την επίβλεψη των κατάλληλων επαγγελματιών.
Πώς άλλαξε ο καρκίνος την οπτική σας για τη ζωή; Ποιο είναι το πιο σημαντικό μάθημα που πήρατε από την εμπειρία σας;
Ο καρκίνος έχει αλλάξει τα πάντα. Από τον τρόπο με τον οποίο σκέφτομαι, αισθάνομαι και συνδέομαι με τους άλλους, μέχρι τον τρόπο με τον οποίο ενεργώ, επικοινωνώ ή ζω τη ζωή μου. Άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνομαι τον "χρόνο", γιατί τώρα είναι το πιο πολύτιμο πράγμα που θα μπορούσα ποτέ να έχω. Άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζω τα όχι και τόσο θετικά πράγματα που συμβαίνουν στην καθημερινότητά μου, γιατί μου άνοιξε τα μάτια ώστε να δω πόσο γρήγορα μπορούν να αλλάξουν τα πάντα και ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Συχνά πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται ότι δεν θέλω απλώς να ζήσω τη ζωή μου. Θέλω να απολαμβάνω και να βιώνω πλήρως κάθε μικρό πράγμα που συμβαίνει, θέλω να αγκαλιάζω και να αποδέχομαι τον εαυτό μου σε αυτό το ταξίδι, θέλω να αγαπώ με όλη μου την καρδιά, θέλω να δίνω την ενέργειά μου στα πράγματα που μπορώ να ελέγξω και σε αυτά που έχουν πραγματικά σημασία, στους ανθρώπους που αγαπώ και νοιάζομαι.
Θέλω να συνεχίσω να μαθαίνω νέα πράγματα κάθε μέρα, θέλω να συνεχίσω να κάνω τα μικρά και όχι τόσο μικρά πράγματα που μου φέρνουν ευτυχία και χαρά, θέλω να συνεχίσω να κάνω επαφές με ανθρώπους που μοιράζονται μια παρόμοια άποψη για τη ζωή ή μοιράζονται μια παρόμοια εμπειρία, θέλω να συνεχίσω να αγωνίζομαι για να ευαισθητοποιηθώ ώστε να ακουστεί η φωνή μας.
Τι σας βοήθησε κατά τη διάρκεια της θεραπείας; Υπήρχε κάτι ή κάποιος που έκανε μεγάλη διαφορά;
Η μεγαλύτερη διαφορά ήταν το σύστημα υποστήριξής μου. Οι φίλοι και η οικογένειά μου με υποστήριζαν όσο μπορούσαν ή ήξεραν πώς να το κάνουν σε αυτές τις συνθήκες. Είμαι πολύ ευγνώμων γιατί αξιοποιήσαμε στο έπακρο το WhatsApp και τις βιντεοκλήσεις εκείνες τις καλές μέρες, αλλά ήταν πραγματικά δύσκολο γιατί δεν μπορούσα να περάσω χρόνο μαζί τους λόγω του COVID και της καραντίνας. Κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να διατηρήσουμε τη σύνδεση, παρακολουθώντας ταινίες "μαζί" μέσω του Netflix Party ή του Discord, παίζοντας παιχνίδια στο διαδίκτυο και κάνοντας καθημερινές συζητήσεις για ό,τι συνέβαινε εκείνη την ημέρα. Έκανα επίσης ό,τι μπορούσα για να τους δώσω να καταλάβουν ότι ήμουν ακόμα εγώ, ότι μπορούσαν να μου μιλήσουν για το φλερτ τους ή τον καυγά που είχαν με τους γονείς τους και ότι αν ήταν σημαντικό γι' αυτούς ήταν σημαντικό και για μένα. Είμαι πολύ παθιασμένη με τη μουσική, οπότε έπαιξε επίσης μεγάλο ρόλο κατά τη διάρκεια της θεραπευτικής διαδικασίας. Λόγω της μετατόπισης και των αλλαγών που περνούσα κατά τη διάρκεια της θεραπείας, συνειδητοποίησα ότι δεν ήξερα (κανείς δεν ξέρει πραγματικά) πόσος χρόνος μου είχε απομείνει για να κάνω τα πράγματα που αγαπώ ή που πάντα ήθελα να κάνω. Άρχισα να παίζω ντραμς κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας μου και η εξάσκηση και το να περνάω τη μέρα μου μαθαίνοντας πώς να το κάνω σωστά ήταν κάτι που με βοήθησε περισσότερο από όσο μπορώ να εξηγήσω. Κατά τη διάρκεια αυτών των 2-3 καλών ημερών μεταξύ κάθε ενδοφλέβιας θεραπείας, όπου ένιωθα γεμάτη ενέργεια και δύναμη, έκανα μεγάλες βόλτες, μάθαινα πώς να παίζω ντραμς, οδηγούσα το αυτοκίνητό μου τραγουδώντας One Direction, έψηνα... Ήμουν ασταμάτητη εκείνες τις ημέρες.
Ποιο είναι ένα πράγμα που θα θέλατε να καταλάβαιναν περισσότεροι άνθρωποι για το γεγονός ότι είσαι νέος επιζών από καρκίνο;
Πόσο απομονωτικό και σοβαρό είναι.
Πώς σας αρέσει να περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας; Ποια είναι τα αγαπημένα σας χόμπι ή δραστηριότητες;
Λατρεύω να κάνω μεγάλες βόλτες, να παίρνω έναν καφέ και ένα γλυκό κάποια στιγμή και είτε να συζητώ με έναν φίλο ή ένα μέλος της οικογένειας, είτε να απολαμβάνω τη θέα και λίγο χρόνο μόνη μου με τον εαυτό μου και την αγαπημένη μου playlist στο Spotify.
Λατρεύω να ψήνω και να μαγειρεύω, οπότε θα έκανα ό,τι μπορούσα για να βρω λίγο χρόνο μέσα στην εβδομάδα για να το κάνω. Είναι σαν θεραπεία, ένα είδος διαλογισμού, γιατί με επαναφέρει στο παρόν και με κάνει να επικεντρώνομαι σε ένα μόνο πράγμα αντί να σκέφτομαι υπερβολικά.
Να πηγαίνω στον κινηματογράφο, να κάνω γιόγκα, να παίζω ντραμς, να βλέπω το ηλιοβασίλεμα, να επισκέπτομαι και να ανακαλύπτω νέα μέρη, να περνάω χρόνο με τους φίλους και την οικογένειά μου, να μαθαίνω νέα πράγματα, να πηγαίνω σε συναυλίες, να παίζω σκάκι και ποδόσφαιρο με τον ανιψιό μου...
Τι σε ανάβει; Πείτε μας για τα πράγματα που σας κάνουν αμέσως να αισθάνεστε ευτυχισμένοι ή ενθουσιασμένοι.
Νέες ευκαιρίες και προκλήσεις, το να ακούω το γέλιο κάποιου που αγαπώ, η πρώτη γουλιά καφέ το πρωί, όταν οι αγαπημένοι μου καλλιτέχνες κυκλοφορούν νέα μουσική, το να παίρνω ένα εισιτήριο για μια συναυλία και να έχω αυτή τη συναυλία και την εμπειρία να περιμένω με ανυπομονησία, το να ξέρω ότι θα συναντήσω τους φίλους μου και ότι θα περάσω ποιοτικό χρόνο μαζί τους, το να πάω στο αγαπημένο μου μέρος για φαγητό, το να σχεδιάζω ένα ταξίδι ή μια μικρή απόδραση μόνη μου.
Τι έχετε στη λίστα σας; Υπάρχει κάτι που ονειρεύεστε να κάνετε ή να πετύχετε;
Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι και να ονειρεύομαι την πιθανότητα να εκπροσωπήσω τους Επιζώντες Καρκίνου Νέων και την YCE στην ΕΕ, να γίνω συνήγορος ασθενών στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο στο μέλλον. Να υπερασπιστώ την πρόληψη και να διασφαλίσω ότι κάθε άτομο θα λαμβάνει την ποιοτική φροντίδα που του αξίζει. Ανυπομονώ να συνεχίσω να φέρνω ελπίδα και φως σε άλλους ασθενείς και επιζώντες, δίνοντάς τους να καταλάβουν ότι η φωνή τους έχει σημασία, ότι ακούγονται, ότι αναγνωρίζουμε τις εμπειρίες τους και ότι δεν είναι μόνοι τους. Θα ήθελα επίσης πολύ να πάω στη Disneyland Paris με τον ανιψιό και την ανιψιά μου, επειδή το ονειρεύονται και το συζητούν εδώ και πολύ καιρό και θα ήθελα πολύ να τους κάνω έκπληξη στο μέλλον με ένα ταξίδι εκεί για τους 3 μας. Είναι τα πιο πολύτιμα και αξιολάτρευτα πράγματα στη ζωή μου και δεν ξέρουν πόσο πολύ τους αγαπώ και τους θαυμάζω και πόσο πολύ με έχουν βοηθήσει από την ημέρα που διαγνώστηκα. Θα ήθελα επίσης πολύ να μπορέσω να κάνω έκπληξη στη μαμά μου με ένα ταξίδι για κορίτσια στη Ρώμη, να περάσουμε λίγο ποιοτικό χρόνο μαζί και να δημιουργήσουμε αξέχαστες αναμνήσεις μαζί της ανακαλύπτοντας την πόλη και την ιστορία της.
Τι σας δίνει κίνητρο κάθε μέρα; Υπάρχει κάτι που σας οδηγεί μπροστά, ακόμη και στις δύσκολες μέρες;
Υπάρχουν μερικά πράγματα που σίγουρα μπορούν να με βοηθήσουν όταν δεν αισθάνομαι καλά, αλλά προσπαθώ επίσης να αποδεχτώ τον εαυτό μου όταν δεν αισθάνομαι καλά ή δεν έχω κίνητρο. Εκείνες τις μέρες, εστιάζω λίγο περισσότερο στη συνέπεια αντί για την τελειομανία, στο να βλέπω τις μικρές νίκες και όλα όσα έχω καταφέρει, ακόμη και αν ήταν απλώς το να σηκωθώ από το κρεβάτι, να κάνω ένα ντους ή να βουρτσίσω τα δόντια μου.
Τις περισσότερες ημέρες αυτό που με παρακινεί είναι ο ενθουσιασμός, η χαρά και η ευτυχία που νιώθω κάθε φορά που σκέφτομαι ότι θα πετύχω τα μεγαλύτερα όνειρα και τους μεγαλύτερους στόχους μου. Κάθε φορά που σκέφτομαι όλα όσα θα μπορούσαν να πάνε καλά, τις τυχαίες πράξεις καλοσύνης, τη δυνατότητα να αλλάξω και να επανεφεύρω τον εαυτό μου.
Η προθυμία και η περιέργεια να μαθαίνουν νέα πράγματα, να κάνουν νέες συνδέσεις και να ανακαλύπτουν διαφορετικές προοπτικές ή απόψεις. Η επιθυμία να γίνει αυτός ο κόσμος καλύτερος, να συμβάλει στην ευαισθητοποίηση, να διατηρήσει μια ανοιχτή και χωρίς επικρίσεις συζήτηση γύρω από τον καρκίνο και τους νέους επιζώντες του καρκίνου.
Για τι είστε πιο ευγνώμονες; Τι ή ποιος στη ζωή σας σας κάνει να νιώθετε ευγνωμοσύνη;
Προσπαθώ, κάθε μέρα, να βρίσκομαι σε μια σχεδόν συνεχή κατάσταση ευγνωμοσύνης. Δουλεύω πολύ σκληρά για να φέρω τον εαυτό μου σε αυτή την κατάσταση κάθε φορά που συνειδητοποιώ ότι σκέφτομαι υπερβολικά, ότι δεν είμαι πλήρως παρών ή ότι δεν απολαμβάνω τη στιγμή. Όταν δεν πάνε όλα σύμφωνα με τα σχέδιά μας ή όπως τα περιμέναμε ή όπως τα θέλαμε, τείνουμε να απομακρυνόμαστε από αυτή την κατάσταση, από το αίσθημα της ευγνωμοσύνης, και τείνουμε να επικεντρωνόμαστε στα πράγματα που δεν μπορούμε να αλλάξουμε ή να ελέγξουμε. Τότε είναι που στρέφομαι στην ευγνωμοσύνη, τότε είναι που εστιάζω για λίγο στην αναπνοή μου, τότε είναι που κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να θυμάμαι ότι είμαι ζωντανός. Τότε είναι που σταματάω για λίγο και σκέφτομαι όλους τους υπέροχους ανθρώπους και τα πράγματα που έχω στη ζωή μου, όλα τα νέα ξεκινήματα μπροστά μου, όλες τις νέες ευκαιρίες να αναπτυχθώ, να αλλάξω και να μάθω. Μόλις πρόσφατα άρχισα να κάνω ένα βήμα μπροστά στην ευγνωμοσύνη και πριν πάω για ύπνο γράφω στο τηλέφωνό μου 1-3 πράγματα για τα οποία είμαι ευγνώμων εκείνη την ημέρα. Μπορεί να είναι από το να μπορώ να γράψω αυτά τα πράγματα στο ίδιο μου το τηλέφωνο, να έχω μια βαθιά συζήτηση με έναν φίλο, να τηλεφωνήσω σε ένα μέλος της οικογένειας απλά και μόνο επειδή μου λείπει, να γνωρίσω κάποιον καινούργιο, να μπορώ να πάω μια βόλτα, να πάω στον κινηματογράφο και να δω μια ταινία, να μπορώ να έχω νερό κατά παραγγελία... Μπορεί να είναι από τα πιο μικρά πράγματα, μέχρι τα μεγαλύτερα. Μου αρέσει να νιώθω ευγνωμοσύνη και μου αρέσει να δείχνω σε όλους πόσο ευγνώμων είμαι που τους έχω στη ζωή μου και πόσο εκτιμώ την παρουσία, την αγάπη και την υποστήριξή τους. Αυτή τη στιγμή, είμαι απίστευτα ευγνώμων και ευγνώμων επειδή μπορώ να συνδεθώ με άλλους επιζώντες, αφού ένιωθα αρκετά μόνη από τότε που διαγνώστηκα. Το γεγονός ότι μπορούμε να συνδεθούμε και να νιώθουμε υποστήριξη, ακρόαση, ασφάλεια και αγάπη ο ένας κοντά στον άλλον, με κάνει να νιώθω απίστευτα ευτυχισμένη και ευγνώμων.
Ποιο ήταν το πιο δύσκολο μάθημα που πήρατε; Υπήρξε κάποια πρόκληση που σας έκανε να αναπτυχθείτε πραγματικά;
Να βιώσουμε από πρώτο χέρι ότι δεν μπορούμε να θεωρούμε τίποτα δεδομένο, ότι η ζωή μας μπορεί να αλλάξει σε ένα δευτερόλεπτο και ότι μπορεί να μην είμαστε σε θέση να κάνουμε ορισμένα πράγματα αν δεν πούμε ναι όταν η ευκαιρία χτυπήσει την πόρτα μας. Ότι δεν είναι όλοι έτοιμοι ή δεν ξέρουν πραγματικά πώς να χειριστούν ούτε να πλοηγηθούν στη ζωή όταν τα πράγματα γίνονται σοβαρά και δύσκολα. Ότι θα χάσεις πολλούς ανθρώπους και πράγματα εξαιτίας του καρκίνου, κάτι που δεν μπορείς να ελέγξεις ούτε να κάνεις κάτι για να το αποτρέψεις, αλλά θα μάθεις επίσης πολλά για τον εαυτό σου και θα κάνεις βαθύτερες και υγιέστερες σχέσεις εξαιτίας αυτού.
Ποια εφαρμογή χρησιμοποιείτε περισσότερο στο τηλέφωνό σας; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη εφαρμογή χωρίς την οποία δεν μπορείτε να ζήσετε;
Αυτή τη στιγμή αισθάνομαι πιο ασφαλής στο TikTok παρά στο IG. Αισθάνομαι λιγότερη πίεση να δημοσιεύω εκεί και νιώθω ότι μπορώ να ελέγξω το είδος του περιεχομένου που βλέπω στην τροφοδοσία μου πολύ πιο εύκολα. Κάνω επίσης ό,τι μπορώ για να μην χάνομαι εκεί και να μην ξεφυλλίζω για πολλή ώρα. Το Google Maps είναι επίσης πολύ βολικό και το χρησιμοποιώ σχεδόν κάθε μέρα, επειδή αυτή τη στιγμή ζω στην πόλη, και μου αρέσει να φτιάχνω μια λίστα με τους φούρνους και τα καφέ που θα ήθελα να επισκεφτώ στην εφαρμογή. Spotify
Υπάρχουν ιστότοποι που επισκέπτεστε καθημερινά; Πού πηγαίνετε στο διαδίκτυο για έμπνευση ή ψυχαγωγία;
Επισκέπτομαι καθημερινά το YouTube επειδή εκεί κάνω τα μαθήματα γιόγκα και το χρησιμοποιώ επίσης για να παρακολουθώ βιντεοκλίπ, Ted Talks, να βρίσκω νέες συνταγές και να παρακολουθώ το περιεχόμενο των ανθρώπων που ακολουθώ και εμπνέομαι από αυτούς.
Ποιο είναι ένα βιβλίο, μια ταινία ή ένα τραγούδι που θα συνιστούσατε σε όλους; Πείτε μας γιατί είναι απαραίτητο!
Interstate 60. Είναι η καλύτερη και πιο παράξενη ταινία που έχω δει εδώ και πολύ καιρό. Διασκεδαστική, συναρπαστική, ενθουσιώδης και όχι προβλέψιμη. Σας ενθαρρύνει να προβληματιστείτε για τη ζωή σας και τις επιλογές που κάνετε. Είναι διασκεδαστική και ταυτόχρονα αρκετά εμπνευσμένη.
