Lasma Nikolaisone, pochodząca z Łotwy osoba, która przeżyła raka jelita grubego, wie, jak ważne jest, aby traktować siebie priorytetowo. Zdiagnozowana w młodym wieku, Lasma znalazła siłę w wiedzy i dbaniu o siebie. W tym wywiadzie Lasma dzieli się swoją historią, mocą słuchania swojego ciała i misją budowania społeczności dla młodych pacjentów z rakiem na Łotwie.
Jak masz na imię? Ile masz lat? Skąd jesteś?
Nazywam się Lāsma, mam 38 lat i pochodzę z Łotwy.
Jaka jest twoja diagnoza?
Przeżyłem raka jelita grubego.
Jak i kiedy dowiedziałeś się o swojej diagnozie?
Raka jelita grubego zdiagnozowano u mnie w wieku 33 lat. Diagnoza zajęła trochę czasu, ponieważ rak jelita grubego jest zwykle kojarzony z osobami starszymi. Pomimo widocznego wzrostu liczby młodych dorosłych dotkniętych tą chorobą, pięć lat temu lekarze nie spodziewali się, że ktoś tak młody jak ja, bez znanych problemów dziedzicznych, może mieć raka jelita grubego. Jednak ze względu na nasilenie moich problemów z jelitami, w końcu skierowano mnie na niezbędne badania, które doprowadziły do postawienia diagnozy.
Co chciałbyś osiągnąć w ramach EU-CAYAS-NET?
To dobra okazja, by wejść w interakcję z młodymi ludźmi i znów poczuć się ich częścią. Mając "starszą chorobę" w młodym wieku, ale jednocześnie nie będąc już na tyle młodym, by uważać się za część młodzieży, zawsze czułem się jak outsider. Młody duch tego projektu nauczył mnie wiele o znaczeniu opieki nad osobami, które przeżyły chorobę i jestem bardzo zainspirowany do pracy nad tą kwestią, aby zapewnić, że ta pustka zostanie wypełniona opieką, której potrzebują osoby, które przeżyły chorobę. Chcę również zbudować społeczność młodych pacjentów i osób, które przeżyły raka na Łotwie i założyć dla nich organizację pozarządową.
Czego nauczyło cię doświadczenie z rakiem?
Uczynić siebie najważniejszym priorytetem w moim życiu. I słuchać i słyszeć siebie. Wciąż się uczę i czasami powinnam być bardziej współczująca dla siebie i swoich potrzeb. Ale jestem bardzo świadoma tego, jak ważne to jest.
Co najbardziej pomogło ci podczas procesu leczenia?
Miałam to szczęście, że w momencie diagnozy posiadałam już dyplom pielęgniarki i podstawową wiedzę medyczną. To bardzo pomogło mi zracjonalizować chorobę i doświadczenie, przez które przechodziłam. Mocno wierzę, że wiedza jest najpotężniejszym narzędziem do walki ze strachem. Zagłębiając się w literaturę medyczną, byłem w stanie nie tylko dowiedzieć się o chorobie, ale także aktywnie uczestniczyć w leczeniu, zadając ukierunkowane pytania.
Spróbuj opisać siebie w 3 zdaniach
Jestem z natury ciekawską osobą, zawsze entuzjastycznie nastawioną do uczenia się nowych rzeczy. Nie boję się wyruszać w nieznane podróże, nawet jeśli oznacza to zaczynanie od zera. Pomimo tego, że jestem bardzo cierpliwy i pracowity, jestem również hedonistą, który potrafi znaleźć sposób na cieszenie się życiem nawet w najtrudniejszych okolicznościach.
Co robisz w wolnym czasie?
Uwielbiam ruch i bycie w ruchu. Kiedy mam trochę wolnego czasu, idę na spacer lub jeżdżę na rowerze. Jeśli jest wieczór, lubię tańczyć. Kiedy mam jeden lub więcej dni wolnych, robię krótsze lub dłuższe wycieczki, wędrówki lub jedno i drugie.
Czego potrzebujesz/chcesz się nauczyć?
Pasjonuję się górami, wędrówkami i ogólnie spędzaniem czasu na świeżym powietrzu. Chciałbym wziąć udział w kursie wspinaczki. Doskonalenie moich umiejętności i wiedzy wyniosłoby mnie na nowe wyżyny i umożliwiło zdobywanie nowych szczytów.
Jakie jest Twoje ulubione motto życiowe?
Carpe diem. Dla mnie prawdziwe życie jest teraz i tylko teraz. Żyję z dnia na dzień i zawsze staram się żyć pełnią życia, będąc autentycznym dla siebie i innych. Każdy dzień jest wyjątkowy, ponieważ mam niepowtarzalną okazję go przeżyć.
Co znajduje się na Twojej liście życzeń?
Mój własny mały domek gdzieś w ciepłym miejscu, blisko gór. Po chorobie nowotworowej zimny i wilgotny klimat Łotwy poza sezonem letnim nie jest już dla mnie. I chcę zobaczyć góry i dotrzeć do nich częściej i łatwiej niż mogę, gdy mieszkam na Łotwie przez cały czas.
Co robisz, aby się zrelaksować?
Najbardziej pomocnym i najszybszym sposobem jest zatracenie się w muzyce podczas jej słuchania. Jeśli mam czas, idę na spacer na łonie natury - nad morzem lub w lesie. Jeśli potrzebuję z kimś porozmawiać, wychodzę i spotykam się z przyjaciółmi.
Co sprawia, że nie poddajesz się każdego dnia?
Fakt, że życie jest niezwykle interesujące ze względu na jego ogromną różnorodność i nieprzewidywalność. Obejmuje chwile, które są piękne, zaskakujące, szalone, przerażające, radosne, łamiące serce i tak dalej, i tak dalej, ale nigdy nie jest nudne, o ile żyję w pełni chwilą i znajduję sens w każdym doświadczeniu.
Co sprawia, że twoje życie ma sens?
Życie samo w sobie. Możliwość bycia tu i teraz, doświadczania i uczenia się, spotykania, odczuwania i wyczuwania, gromadzenia wrażeń, wiedzy i uczuć. Możliwość życia.
