Ongeveer 40% van de jongvolwassenen met de diagnose kanker is alleenstaand. Mensen met een partner die een actieve kankerbehandeling ondergaan, passen zich zowel lichamelijk als psychologisch beter aan dan mensen zonder partner. Kwalitatieve studies gaven aan dat overlevenden van kanker zich zorgen kunnen maken over het vinden van een partner in de toekomst, maar of deze zorg gerechtvaardigd is, was onbekend.

Om dat antwoord te vinden, voerden Tuinman et al. (2018) een onderzoek uit in Nederland. Ze creëerden experimentele vignetstudies, waarbij ze mensen van een datingwebsite, een groep collega’s en studenten fictieve profielen gaven van een potentiële datingpartners die kanker hadden overleefd of controles die nooit kanker hadden gehad. Ze vroegen de deelnemers of ze waarschijnlijk met de betreffende personen zouden daten.

De resultaten lieten geen verschil zien in het verlangen om te daten met een overlevende van kanker versus een persoon zonder kankerverleden. De onderzoekers veronderstellen dat de deelnemers (studenten, gemiddeld 19 jaar oud) een positiever beeld hebben van overleven vanwege sociale media en campagnes.

Het onderzoek toonde ook aan dat de meeste mensen meer willen weten over de kankerdiagnose na een paar dates, in plaats van op de eerste date of voordat ze elkaar persoonlijk ontmoeten (onder degenen die online chatten via datingapps).