Tá a fhios ag Lasma Nikolaisone, marthanóir ailse cholaireicteach ón Laitvia, an tábhacht a bhaineann le tosaíocht a thabhairt duit féin. Diagnóisíodh Lasma óg, fuair sé neart san eolas agus féinchúram. San agallamh seo, roinneann Lasma a scéal, an chumhacht a bhaineann le héisteacht le do chorp, agus a misean chun pobal a thógáil d’othair óga ailse sa Laitvia.
Cad is ainm duit? Cén aois thú? Cad as duit?
Is é mo ainm Lāsma, tá mé 38 bliain d'aois agus is as an Laitvia mé.
Cad é do dhiagnóis?
Is marthanóir ailse cholaireicteach mé.
Conas agus cathain a fuair tú amach faoi do dhiagnóis?
Diagnóisíodh mé le hailse cholaireicteach ag 33 bliain d'aois. Thóg sé roinnt ama le diagnóisíodh mar go mbaineann ailse putóige le daoine scothaosta go hiondúil. In ainneoin an mhéadaithe dhealraitheach i líon na ndaoine fásta óga a bhfuil tionchar ag an ngalar seo orthu, cúig bliana ó shin, ní raibh na dochtúirí ag súil i ndáiríre go mbeadh ailse bputóg ag duine chomh óg liom féin, gan aon saincheisteanna oidhreachta ar eolas. Mar gheall ar dhéine na bhfadhbanna bputóg a bhí agam, áfach, cuireadh ar aghaidh mé faoi dheireadh do na scananna riachtanacha, rud a d’eascair as an diagnóis.
Cad ba mhaith leat a chur i gcrích laistigh de EU-CAYAS-NET?
Is deis deas é seo chun idirghníomhú le daoine óga agus mothú mar chuid díobh arís. Le 'galar sinsearach' ag aois óg, ach ag an am céanna gan a bheith óg go leor chun mé féin a mheas mar chuid den óige a thuilleadh, mhothaigh mé i gcónaí cosúil le strainséir. Mhúin spiorad óg an tionscadail seo go leor dom faoin tábhacht a bhaineann le cúram marthanachta, agus táim an-spreagtha chun oibriú ar an gceist seo lena chinntiú go líonfar an folús seo leis an gcúram atá de dhíth ar mharthanóirí. Ba mhaith liom freisin pobal othair ailse óga agus marthanóirí a thógáil sa Laitvia agus ENR a thionscnamh dóibh.
Cad a mhúin an taithí ailse duit?
Chun go mbeidh mé féin ar an gcéad tosaíocht i mo shaol. Agus mé féin a éisteacht agus a chloisteáil. Tá mé fós ag foghlaim, agus uaireanta ba chóir dom a bheith níos trócaireach liom féin agus le mo chuid riachtanas. Ach tuigim go maith cé chomh tábhachtach agus atá sé.
Cad a chabhraigh leat is mó le linn an phróisis chóireála?
Bhí an t-ádh dearg orm go raibh céim san altranas agus roinnt buneolas leighis agam cheana féin nuair a diagnóisíodh mé. Chuidigh sé go mór liom an galar a chuíchóiriú agus an taithí a bhí mé ag dul tríd. Creidim go daingean gurb é eolas an uirlis is cumhachtaí chun eagla a chomhrac. Trí mé féin a thumadh sa litríocht leighis, bhí mé in ann ní hamháin foghlaim faoin ngalar ach freisin páirt ghníomhach a ghlacadh i mo chóireáil trí cheisteanna spriocdhírithe a chur.
Déan iarracht cur síos a dhéanamh ort féin i 3 abairt
Is duine fiosrach nádúrtha mé, i gcónaí díograiseach faoi rudaí nua a fhoghlaim. Níl eagla orm dul ar thurais neamhaithnidiúla, fiú má chiallaíonn sé tosú ón tús. In ainneoin a bheith an-fhoighneach agus dícheallach, is hedonist mé freisin atá in ann teacht ar bhealach chun taitneamh a bhaint as an saol fiú sna cúinsí is dúshlánaí.
Cad a dhéanann tú i do chuid ama saor?
Is breá liom gluaiseacht agus a bheith ag gluaiseacht. Nuair a bhíonn beagán ama saor agam, téim ag siúl nó ag marcaíocht ar mo rothar. Más oíche amuigh atá ann, is maith liom dul ag damhsa. Nuair a bhíonn lá amháin nó níos mó saor, déanaim turais níos giorra nó níos faide, hikes, nó an dá cheann.
Cad atá uait/ar mhaith leat chun cúrsa tuairteála a bheith agat?
Táim paiseanta faoi shléibhte, fánaíocht agus faoin aer i gcoitinne. Ba bhreá liom cúrsa dreapadóireachta a dhéanamh. Dá bhfeabhsófaí mo chuid scileanna agus eolais thabharfaí airde nua dom agus chuirfeadh sé ar mo chumas buaicphointí nua a bhaint amach.
Cad é an mana is fearr leat sa saol?
Carpe diem. Maidir liom féin, tá an saol fíor anois agus gan ach anois. Cónaím lá amháin ag an am agus déanaim iarracht i gcónaí é a mhaireachtáil chomh fada agus is féidir, agus mé barántúil dom féin agus do dhaoine eile. Tá gach lá speisialta mar tá deis ar leith agam taithí a fháil air.
Cad atá ar do liosta buicéad?
Mo theach beag féin áit éigin te, in aice leis na sléibhte. Tar éis ailse, níl aeráid fhuar agus fhliuch shéasúr neamhshamhraidh na Laitvia i ndán dom a thuilleadh. Agus ba mhaith liom na sléibhte a fheiceáil agus iad a bhaint amach níos minice agus níos éasca ná mar is féidir liom nuair a bhím i mo chónaí sa Laitvia an t-am ar fad.
Cad a dhéanann tú chun do scíth a ligean?
Is é an bealach is cabhrach agus is tapúla ná dul amú sa cheol agus tú ag éisteacht leis. Má bhíonn am agam, téim ar shiúlóid sa dúlra – cois farraige nó sa choill. Más gá dom labhairt le duine éigin, téim amach agus buailim le mo chairde.
Cad a choinníonn tú ag dul gach lá?
Is é an rud go bhfuil an saol thar a bheith suimiúil mar gheall ar a éagsúlacht ollmhór agus a thuar. Cuimsíonn sé chuimhneacháin atá álainn, iontas, dÚsachtach, scanrúil, áthasach, briseadh croí, agus mar sin de agus mar sin de, ach ní bhíonn sé riamh leadránach chomh fada agus a chónaíonn mé go hiomlán faoi láthair agus go bhfaighidh mé brí i ngach taithí.
Cad a bhraitheann do shaol a bhfuil cuspóir leis?
Saol féin. Deis a bheith anseo agus anois, taithí a fháil agus foghlaim, bualadh le chéile, mothú agus braistint, tuiscintí, eolas agus mothúcháin a bhailiú. Deis chun cónaí.
