Tá fadhbanna a bhaineann le saol gnéis rangaithe i measc na n-ábhar imní is mó in othair óga ailse. D'fhéadfadh go n-ullmhófaí iad chun fo-iarmhairtí diúltacha a láimhseáil nó chun imní neamhriachtanach a sheachaint má fhaigheann siad faisnéis leordhóthanach ós rud é nach mbíonn tionchar ag gach cóireáil ar an saol gnéis. In ainneoin go bhfuil treoirlínte ann a mhol gur cheart do ghairmithe cúram sláinte comhráite a dhéanamh faoi shláinte ghnéis, léirigh staidéir roimhe seo nár cuireadh gach othar ailse óg ar an eolas faoi.
Rinneadh suirbhé suirbhé trasghearrthach bunaithe ar an daonra chun tuiscint a fháil ar a mhéid a fuair othair ailse óga faisnéis ó sholáthraithe cúram sláinte faoin tionchar a d’fhéadfadh a bheith ag ailse agus a chóireáil ar a saol gnéis. Ba iad na freagróirí ná 1010 duine fásta óg (694 bean agus 316 fear), a diagnóisíodh ag aois 18-39, a raibh 1.5 bliain críochnaithe ó diagnóisíodh ailse testicular, ubhagán nó ceirbheacs, liomfóma, nó meall inchinne.
Thaispeáin torthaí an staidéir seo nár mheabhraigh ach thart ar leath de na mná agus dhá thrian de na fir go raibh roinnt faisnéise faighte acu (fireann 68% vs baineann 54%, lch.< 0. 001); Bhí éagsúlacht idir céatadán na n-othar a thuairiscigh go bhfuarthas faisnéis ar fud na diagnóisí agus na n-othar a diagnóisíodh, agus aithníodh othair siadaí inchinn mar an grúpa a cuireadh ar an eolas go pointe níos lú ná iad siúd a raibh ailsí eile orthu (beag beann ar inscne). Léirigh an staidéar freisin go raibh níos mó seans ann go dtuairisceodh othair a raibh cóireáil níos déine acu go bhfuair siad faisnéis faoin tionchar ar an saol gnéis.
