#1 Díoltóir is Fearr New York Times agus Iomaitheoir Ceannais Dhuais Pulitzer , tugann an cuimhní cinn deasa seo léargas ar dhóchas agus ar áilleacht i measc na ndúshlán dosháraithe is cosúil. Leanann sé aistear néar-mháinlia óg idéalach agus é ag dul i ngleic leis an gceist bhunúsach: Cad a thugann fíorfhiúntas don saol?
Aitheanta mar cheann de na cuimhní cinn is fearr de na deich mbliana ag Paste agus ainmnithe i measc na leabhar is fearr na bliana le The New York Times Book Review, People, NPR, The Washington Post, Slate, Harper's Bazaar, Time Out New York, Publishers Weekly, agus BookPage. Bhí sé ina iomaitheoir freisin do Ghradam Liteartha PEN Center USA san Neamhfhicsean Cruthaitheach agus don Ghradam Books for a Better Life in Inspirational Memoir.
Agus é tríocha sé bliana d’aois, tar éis beagnach deich mbliana d’oiliúint néar-mháinliachta dhian, fuair Paul Kalanithi diagnóis uafásach ar ailse scamhóg céim IV. Le casadh tobann ar chinniúint, d'aistrigh sé ó bheith ina leigheasóir ag claonadh go dtí an tinneas foirceanta go dtí a bheith ina othar ag troid lena mharthanacht féin. D'imigh an todhchaí a bhí sé féin agus a bhean chéile in éag ar an toirt. Déanann “Nuair a Thiocfaidh Anáil Aer” cuntas ar éabhlóid Kalanithi ó mhac léinn leighis dáiríre, ídithe ag an gceist as cuimse faoi conas saol éirimiúil agus bríoch a threorú in aghaidh na mortlaíochta, go néar-mháinlia ag Stanford a dhéanann sainfheidhmiú ar an inchinn - croí féiniúlacht an duine - agus ar deireadh thiar d'othar agus d'athair nua, ag tabhairt aghaidh ar a bhásmhaireacht féin.
Faoi scáth an bháis, téann Kalanithi i ngleic le bunbhrí an tsaoil is fiú maireachtáil. De réir mar a chailleann an todhchaí a struchtúr agus a thiocfaidh chun bheith ina láthair gan deireadh, déanann sé machnamh ar bhrí dhomhain na tuismíochta, ag cothú beatha nua agus ag tabhairt aghaidh ar a chuid féin a mhaolú. Seo cuid de na ceisteanna as cuimse a scrúdaíonn Kalanithi sa chuimhní cinn doimhin-chráiteach seo.
Cé gur bhásaigh Paul Kalanithi i mí an Mhárta 2015 agus é ag obair ar an leabhar seo, maireann a chuid focal mar fhoinse treorach agus inspioráide dúinn go léir. Cuireann sé in iúl go deaslámhach, “Thosaigh mé a thuiscint nach raibh aon rud agus gach rud athraithe ag teacht duine ar aghaidh le mo bhásmhaireacht féin…‘Ní féidir liom leanúint ar aghaidh. Rachaidh mé ar aghaidh,’” ag macalla seacht bhfocal Samuel Beckett a tháinig chun bheith ina mantra aige. Is léiriú doscriosta é “Nuair a Thiocfaidh Anáil san Aer” ar ionchas scanrúil básmhaireachta agus ar an gceangal domhain idir an dochtúir agus an t-othar. Is ómós é do scríbhneoir iontach a d’aistrigh gan stró idir na róil seo, rud a d’fhág oidhreacht bhuan ina dhiaidh.
