Η ζωή της Zuzana Tomášiková πήρε απροσδόκητη τροπή στα 19 της χρόνια, όταν διαγνώστηκε με οστεοσάρκωμα, έναν όγκο των οστών. Αλλά η Zuzana δεν άφησε τον καρκίνο να την καθορίσει. Σε αυτή τη συνέντευξη, μοιράζεται την ιστορία της ανθεκτικότητας, τη σημασία της κοινότητας και το πώς βρίσκει χαρά στην καθημερινότητα.
Πώς σε λένε; Πόσο χρονών είσαι; Από πού είσαι;
Zuzana Tomášiková, σύντομα 38 ετών, με καταγωγή από τη Σλοβακία, ζει σε γερμανόφωνες χώρες για περισσότερα από 20 χρόνια, πρώτα στη Βιέννη της Αυστρίας και τώρα στη Ζυρίχη της Ελβετίας.
Ποια είναι η διάγνωσή σας;
Όταν ήμουν 19 ετών, διαγνώστηκα με οστεοσάρκωμα, έναν όγκο των οστών, στο αριστερό μου πόδι.
Πώς και πότε μάθατε για τη διάγνωσή σας;
Ευτυχώς, ο όγκος είχε αρχίσει να αναπτύσσεται έξω από το οστό, οπότε παρατήρησα ένα εξόγκωμα κάτω από το γόνατό μου που γινόταν ευαίσθητο όταν ασκούσα πίεση. Χρειάστηκαν αρκετές εβδομάδες έως μήνες για να γίνει η σωστή διάγνωση.
Τι σας βοήθησε περισσότερο κατά τη διάρκεια της θεραπευτικής διαδικασίας;
Η άνευ όρων υποστήριξη και η παρουσία των γονιών μου και του αδελφού μου, και ένας ανεκπλήρωτος εφηβικός έρωτας που με βοήθησε να επικεντρωθώ στο μέλλον, ονειροπολώντας πώς θα είναι όταν τελειώσω τη θεραπεία και συναντηθούμε και θα έχω κοντά μαλλιά μετά τη χημειοθεραπεία. Είναι ένα απίστευτα ισχυρό εργαλείο, οι επιβεβαιώσεις και η θετική σκέψη για τη ζωή πέρα από τον καρκίνο. Με βοήθησε χωρίς να γνωρίζω τη θεωρία από πίσω, το ότι είμαι έφηβος που διαγνώστηκε με καρκίνο φάνηκε να έχει τουλάχιστον κάποιο πλεονέκτημα για μένα.
Τι έχει αλλάξει στη ζωή σας μετά τη διάγνωση του καρκίνου;
Είναι δύσκολη ερώτηση, έχω μεγαλώσει εν τω μεταξύ... οπότε μάλλον τα πάντα. Είναι αδύνατο να πω τι θα ήταν διαφορετικό αν δεν περνούσα αυτή την εμπειρία και ευτυχώς δεν έχω περάσει πολύ χρόνο σκεπτόμενος το "τι θα γινόταν αν...". Δεν υπάρχει καμία δυνατότητα να εισέλθω/κατασκοπεύσω σε ένα παράλληλο σύμπαν στο οποίο δεν ήρθα αντιμέτωπη με τη διάγνωση του καρκίνου και δεν πέρασα το ταξίδι της θεραπείας και της επιβίωσης... Αυτό που ξέρω είναι ότι παίζω με τις κάρτες που έχω, και μέχρι στιγμής καταφέρνω να απολαμβάνω το παιχνίδι, τουλάχιστον τις περισσότερες φορές... Μερικές φορές έχω την εντύπωση ότι έχω αναγνωρίσει νωρίτερα τι πραγματικά έχει σημασία στη ζωή σε σύγκριση με τους συνομηλίκους μου. Αν και αν το πω αυτό δυνατά, ακούγεται αρκετά αλαζονικό. Τέλος, όσον αφορά το "ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό...". Προτιμώ την αφήγηση ότι ΔΕΝ είναι το ίδιο το "κακό πράγμα" που σε διδάσκει/ σε ενδυναμώνει, ΑΛΛΑ ο τρόπος και η ικανότητα που μαθαίνεις να διαχειρίζεσαι πάει μαζί με αυτό. Είτε βρίσκοντας την εσωτερική δύναμη μέσα σου είτε από τους γύρω σου που σε βοηθούν να το αντιμετωπίσεις...
Τι θα θέλατε να επιτύχετε στο πλαίσιο του EU-CAYAS-NET;
Θέλω να ενισχύσω την κοινότητα, να φέρω σε επαφή τους ενδιαφερόμενους, να ευαισθητοποιήσω και να παρακινήσω τουλάχιστον μερικούς νέους ανθρώπους να φροντίσουν καλύτερα τον εαυτό τους και/ή να δραστηριοποιηθούν. Θέλω επίσης να βοηθήσω στην ανάπτυξη όλων των απαραίτητων υλικών που όλοι περιμένουμε. Προσωπικά, αναζητώ επίσης πραγματική σύνδεση και ποιοτικό χρόνο σε μια απίστευτα συναισθηματικά ισχυρή κοινότητα.
Τι σας κάνει να ανάβετε αμέσως;
Βουνά, λίμνες, ζεστή σοκολάτα ή μια καλοπληρωμένη μπύρα μετά από μια πεζοπορία (κατά προτίμηση με πανοραμική θέα σε ένα χιονισμένο τοπίο), ποιοτικός χρόνος με τους φίλους και την οικογένειά μου, παιχνίδι με τον ανιψιό μου, καλό φαγητό, η προπόνησή μου στο aquafit, χορός, ευεξία, τραγούδι (ειδικά χωρίς να ξέρω σωστά τα λόγια και έτσι να τρελαίνω την καλύτερή μου φίλη) και πολλά άλλα μικρά πράγματα στη ζωή.
Για ποιο πράγμα στη ζωή σας νιώθετε πιο ευγνώμονες;
Η οικογένειά μου, οι φίλοι μου και η καθαρή "τυχαιότητα" του τόπου όπου ζω και ότι διαγνώστηκα αρκετά νωρίς και έτυχα θεραπείας σε ένα από τα καλύτερα μέρη της Ευρώπης. Αυτό μου επιτρέπει να επιβιώνω και να συναντώ & να συμμετέχω σε μια απίστευτα αφοσιωμένη, εμπνευσμένη και ισχυρή κοινότητα με απίστευτα μεγάλο αριθμό ισχυρών προσωπικοτήτων.
Τι κάνει τη ζωή σας να αισθάνεται σκόπιμη;
Συνδέσεις με άλλους ανθρώπους, οικογένεια και φίλους, αλλά και συναδέλφους και μερικές φορές ακόμη και αγνώστους όταν συγκεντρώνονται τυχαία κάπου. Επίσης, η συμμετοχή μου στο πλαίσιο του Childhood Cancer International Europe, βλέποντας και συν-αναπτύσσοντας τι μπορούμε να επιτύχουμε και πώς μπορούμε να βοηθήσουμε (μελλοντικούς) ασθενείς με την υπεράσπισή μας που βασίζεται στη βιωμένη εμπειρία.
Πώς τα καταφέρνετε όταν τα πράγματα δυσκολεύουν;
Σίγουρα συχνά (υπερ)σκέφτομαι και ασχολούμαι πρώτα με τον εαυτό μου, μέχρι να φτάσω σε ένα σημείο και να εμπλέξω κάποιους από τους πολύ καλούς μου φίλους. Ανάλογα με το θέμα ξέρω σε ποιον πρέπει να απευθυνθώ. Είμαι πολύ ευγνώμων που έχω τέτοιους απίστευτους ανθρώπους στη ζωή μου. Επίσης, αναβάλλω την αναβολή μου αναδιατάσσοντας μικρά πράγματα στο διαμέρισμά μου, κάτι που με βοηθάει να ταξινομώ και τις σκέψεις μου και να "επεξεργάζομαι" τα επόμενα βήματα.
Ποιο είναι ένα βιβλίο που θα συνιστούσατε οπωσδήποτε να διαβάσετε; Ή μια ταινία για να παρακολουθήσετε; Ή ένα τραγούδι να ακούσετε;
Υπάρχουν πάρα πολλά βιβλία που με έχουν γοητεύσει- ένα από τα τελευταία ήταν το "Από πού έρχεσαι" του Saša Stanišić. Μου άρεσε επίσης το Μαγικό καθάρισμα της Mari Kondo, είχε κάτι το ηρεμιστικό, σχεδόν διαλογιστικό. Τέλος, μου αρέσουν τα καλά σκανδιναβικά και τώρα και τα γερμανικά και ελβετικά θρίλερ.
