Πώς σε λένε; Πόσο χρονών είσαι; Από πού είσαι;
Είμαι η Hannah Gsell από την Αυστρία και είμαι 31 ετών.
Ποια είναι η διάγνωσή σας;
Το 2006, σε ηλικία 14 ετών, διαγνώστηκα με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία (ΟΛΛ).
Πώς και πότε μάθατε για τη διάγνωσή σας;
Το καλοκαίρι του 2006, παρατήρησα για πρώτη φορά ότι δεν ήμουν πολύ γυμνασμένη σωματικά και ότι έμενα πολύ γρήγορα εκτός αναπνοής κατά τη διάρκεια της σωματικής δραστηριότητας. Επιπλέον, ήμουν πολύ χλωμή (άρα ακόμα περισσότερο από ό,τι ήδη ;)) και πάντα κουρασμένη και άτονη. Στη συνέχεια, στις αρχές του φθινοπώρου, κατέρρευσα σε μια πεζοπορία μετά τα πρώτα 100 μέτρα με έντονο καρδιακό παλμό και ζάλη. Είχαμε την ανησυχία ότι είχα προβλήματα με την καρδιά μου και πήγαμε στο νοσοκομείο. Εκεί αποδείχθηκε γρήγορα ότι τουλάχιστον δεν είχα καρδιακά προβλήματα ...
Τι σας δίδαξε το ταξίδι μέσω του καρκίνου;
Τα αρνητικά συναισθήματα είναι εξίσου έγκυρα με τα θετικά συναισθήματα. Ο φόβος, η δυσφορία και ο θυμός είναι μέρος της ζωής και δεν έχω τίποτα να κερδίσω από την καταπίεσή τους. Άλλωστε, κάποια στιγμή βγαίνουν και πάλι στην επιφάνεια.
Τι σας βοήθησε περισσότερο κατά τη διάρκεια της θεραπευτικής διαδικασίας;
Τώρα, αυτό μπορεί να ακούγεται εντυπωσιακό, αλλά για να παραμείνετε θετικοί και να μην έχετε την ιδέα να κάνετε την ερώτηση "Γιατί". Όλα αυτά προήλθαν από μένα και ήταν πολύ εύκολο για μένα και κατά τη διάρκεια της θεραπείας ήταν ακριβώς το σωστό πράγμα που έπρεπε να κάνω.
Τι έχει αλλάξει στη ζωή σας μετά τη διάγνωση του καρκίνου;
Όλα έχουν αλλάξει, εγώ και η ζωή μου. Ήμουν πολύ νέος όταν αρρώστησα, οπότε μερικές φορές νιώθω ότι δεν υπήρχαν πολλά πριν από αυτό. Από τότε έχει περάσει πολύς χρόνος, η ιστορία μου με τον καρκίνο δεν με καθορίζει, αλλά είναι ένα μέρος της ιστορίας μου.
Αν συναντούσατε τον εαυτό σας την ημέρα που ακούσατε μια διάγνωση, τι θα λέγατε στον νεότερο εαυτό σας;
Τα πας πολύ καλά. Απλά να θυμάσαι ότι επιτρέπεται να δέχεσαι βοήθεια, το να είσαι αδύναμος μερικές φορές δεν είναι ντροπή και το να αφήνεις τους άλλους να σε βοηθήσουν, δεν τους επιβαρύνει, αλλά τους δίνει την αίσθηση ότι μπορείς να βοηθήσεις.
Τι θα θέλατε να επιτύχετε στο πλαίσιο του EU-CAYAS-NET;
Ο καρκίνος δεν έχει τελειώσει όταν τελειώσει η θεραπεία. Ορισμένα ζητήματα σας συνοδεύουν σε όλη σας τη ζωή, είτε πρόκειται για σωματικά είτε για ψυχολογικά ζητήματα. Οι πάσχοντες χρειάζονται μια δημόσια φωνή και υποστήριξη από ομοτίμους, ώστε να γνωρίζουν ότι δεν είναι μόνοι τους και να μπορούν να μάθουν από τις εμπειρίες των άλλων.
Τι κάνετε στον ελεύθερο χρόνο σας;
Να περνάω χρόνο με τον αγαπημένο μου άνθρωπο, να διαβάζω, να πίνω καφέ, να περνάω χρόνο με το άλογό μου, να κάνω γιόγκα, να πηγαίνω βόλτα.
Σε τι χρειάζεστε/θέλετε να κάνετε ένα ταχύρρυθμο μάθημα;
Επί του παρόντος; Θα ήθελα πολύ να μάθω να δένω βιβλία! Αλλά είναι πολύ πιθανό ότι η απάντηση σε 2 εβδομάδες θα είναι και πάλι διαφορετική. 😉
Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που έχετε λάβει ποτέ;
Αν κάνεις το καλύτερο δυνατό, αυτό είναι το μόνο που μπορείς να κάνεις.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας σύνθημα στη ζωή;
"Η σωστή λειτουργία του ανθρώπου είναι να ζει, όχι να υπάρχει. Δεν θα σπαταλήσω τις μέρες μου προσπαθώντας να τις παρατείνω. Θα χρησιμοποιήσω τον χρόνο μου". - Jack London
Τι σας κάνει να ανάβετε αμέσως;
Το να βλέπω το αγαπημένο μου πρόσωπο, το άλογό μου, ένα καλό φλιτζάνι καφέ, την πρώτη ανοιξιάτικη μέρα μετά από έναν μακρύ, σκοτεινό χειμώνα, τη θάλασσα, τις ακτίνες του ήλιου που πέφτουν μέσα από το δάσος.
Τι υπάρχει στη λίστα με τα αγαπημένα σας σχέδια;
Ένα οδικό ταξίδι (ή περισσότερα) με τροχόσπιτο στην Ευρώπη, μια βόλτα με το Costa Verde Express, μια βόλτα στην Ισπανία ή την Ιταλία δίπλα στη θάλασσα και όσο το δυνατόν περισσότερη ιστιοπλοΐα.
Τι κάνετε για να χαλαρώσετε;
Βασικά τα ίδια πράγματα που κάνω στον ελεύθερο χρόνο μου. Περνάω χρόνο με τον αγαπημένο μου άνθρωπο, διαβάζω, πίνω καφέ, περνάω χρόνο με το άλογό μου, κάνω γιόγκα, πηγαίνω βόλτα.
Τι σας κρατάει σε εγρήγορση κάθε μέρα;
Η ζωή και η δυνατότητα να κυριαρχήσει μια νέα μέρα.
Ποιον προσωπικό στόχο θα θέλατε να πετύχετε στη συνέχεια;
Να βρω το εσωτερικό μου κέντρο και την ειρήνη με τον εαυτό μου.
Τι κάνει τη ζωή σας να αισθάνεται σκόπιμη;
Να είσαι ζωντανός 😉
Πώς τα καταφέρνετε όταν τα πράγματα δυσκολεύουν;
Προσπαθώ να επικεντρώνομαι στα ουσιώδη πράγματα (μερικές φορές λειτουργεί καλύτερα, μερικές φορές λιγότερο) και να συνειδητοποιώ ότι τα πάντα στη ζωή έχουν το νόημά τους. Και αν είναι μόνο για να μάθω από αυτό.
Ποιο μάθημα ήταν πιο δύσκολο για εσάς να μάθετε;
Ότι η ιστορία μου με τον καρκίνο έχει αφήσει περισσότερα ίχνη μέσα μου απ' ό,τι νόμιζα. Λίγο αργότερα, είχα την αίσθηση ότι μπορούσα να κάνω τα πάντα, ότι ήμουν πλέον άτρωτη. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας, επικεντρώθηκα πάντα στα θετικά και στη συνέχεια απλώς συνέχισα. Μόνο τα τελευταία χρόνια έπρεπε να συνειδητοποιήσω ότι όλα αυτά άλλαξαν και άφησαν περισσότερα μέσα μου. Τα αρνητικά συναισθήματα έχουν επίσης τη δικαίωσή τους.
Ποια εφαρμογή χρησιμοποιείτε περισσότερο στο τηλέφωνό σας;
Υποθέτω το WhatsApp και το Signal και, προς ντροπή μου, το Instagram. Χάνω πάρα πολύ χρόνο σε αυτή την πλατφόρμα.
Ποιο είναι ένα βιβλίο που θα συνιστούσατε οπωσδήποτε να διαβάσετε;
Όσον αφορά τα βιβλία, φαντάζομαι ότι θα ξύνετε το κεφάλι σας αυτή τη στιγμή, αλλά σίγουρα ο Χάρι Πότερ. Και όχι, το να έχεις δει τις ταινίες δεν είναι το ίδιο. 😉 Σε αυτά τα βιβλία δουλεύονται τόσα πολλά με συμβολισμούς και βαθύτερα θέματα, αγάπη, θάνατος, φιλία, ιστορικά γεγονότα που αναμασώνται, θεολογικά θέματα που επεξεργάζονται. Έχω διαβάσει όλα τα βιβλία πολύ συχνά και κάθε φορά ανακαλύπτω κάτι καινούργιο.
Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που παρακολουθήσατε στην τηλεόραση/στο διαδίκτυο/στο Netflix και γιατί επιλέξατε να το παρακολουθήσετε;
Η τελευταία σειρά που παρακολούθησα ήταν το "The Rookie". Την είχα στη λίστα μου για αρκετό καιρό επειδή μου αρέσει ο Nathan Fillion. Η τελευταία ταινία που είδα ήταν το "Coco", η απόλυτα αγαπημένη μου ταινία της Disney, έριξε ακόμα και τον "Βασιλιά των Λιονταριών" από το θρόνο του. Είναι μια πολύ όμορφη ταινία για την οικογένεια, τη ζωή και το θάνατο, που διαδραματίζεται στο Μεξικό.
