Εισαγωγή
Σε έναν κόσμο όπου οι γυναίκες που γερνούν συχνά λένε ότι τα καλύτερά τους χρόνια είναι πίσω τους, η Glynnis MacNicol αψηφά τις προσδοκίες. Τα απομνημονεύματά της, με φόντο ένα ασυνήθιστα ήσυχο Παρίσι τον Αύγουστο του 2021, είναι μια μαρτυρία για τη δύναμη του να αγκαλιάζεις τη ζωή σε κάθε ηλικία.
Το σκηνικό
Το Παρίσι, η Πόλη του Φωτός, χωρίς τα συνηθισμένα πλήθη τουριστών, γίνεται παιδική χαρά για τον MacNicol. Οι άδειοι δρόμοι και τα εμβληματικά ορόσημα αποτελούν έναν μοναδικό καμβά για το ταξίδι της αυτογνωσίας και της απόλαυσης.
Το ταξίδι
Μετά από δεκαέξι μήνες μοναξιάς στο διαμέρισμά της στο Μανχάταν, η MacNicol εκμεταλλεύεται την ευκαιρία να υπενοικιάσει το διαμέρισμα μιας φίλης της στο Παρίσι. Αυτό που ακολουθεί είναι μια εξερεύνηση της απόλαυσης και της χαράς, από τις μεταμεσονύκτιες βόλτες με ποδήλατο και το χορό στο Σηκουάνα μέχρι τη γευσιγνωσία γλοιωδών τυριών και την περιπλάνηση στο Λούβρο.
Η εμπειρία
Ο χρόνος της στο Παρίσι είναι γεμάτος με απροσδόκητες φιλίες, ρομαντισμό και μια εκ νέου ανακάλυψη της αυτοεκτίμησής της. Η αφήγηση της MacNicol είναι ταυτόχρονα οικεία και οικουμενική, αμφισβητώντας τα κοινωνικά πρότυπα για τη γήρανση και τη θηλυκότητα.
Το μήνυμα
Στο πνεύμα της Nora Ephron και της Deborah Levy, αυτά τα απομνημονεύματα είναι κάτι περισσότερο από μια απλή προσωπική αναφορά- είναι ένα κάλεσμα να αγκαλιάσουμε τις απολαύσεις της ζωής ως πολιτική πράξη. Η ιστορία της MacNicol είναι η απόδειξη ότι η απόλαυση του εαυτού μας είναι όχι μόνο δυνατή αλλά και απαραίτητη.
